Hatırda
gece gibi bir adam vardı.
Unutamadığımdan
hatırlardım onu da.
Nefesiyle
söndürürdü ışıklarımı.
Karanlık
olurdum,
Güneşsiz,
aysız…
Ama iyi ki
vardı.
Âmâlı bir
aşk ortasında
Denizlerin
alaborasında hunharca yakılırken
Ne sana
yetebildim, ne de arta kalabildim kendimden.
Kimsesizler
gemisinin meçhul son yolcusuyken,
Yolun asi
akışına eşlik eden armonik sestim ben.
Bir sakin
karanlık sadakat uğultusu;
Gecelere
seni kafiye eden şiirdim ben.
Ve
sevdiğim ilk adam iyi ki vardın sen.
elis özer
00.37
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder