Buda seslendirdiğim başka bir şiir fakat Kahraman TAZEOĞLU'na ait bir şiir. Bir Adım Sus. Aslında melankoliden uzaklaşma çabam tamda bu şiirden sonra oldu. Duygusuz elbette şiir yazamazsınız ama Ali URAL hocamın derslerinden sonra duygunun sadece ilham olduğu kanaatindeyim. Sürekli melankoli yaparsanız şiirleriniz veya yazılarınız aynılaşıyor, yani tek bir kalıba sıkışıp kalıyor. Oksijensiz bir odayı anımsatıyor bana okurken yoruluyor ciğerlerim. Oysa şiir sezdirmektir sayfalarca anlatmak değil. O yüzden bu tarz şiirlere ara verdim ve yazı stilimde de değişiklikler yaptım... Kelimelerin anlamlarıyla oynamak şiiri başkalaştırıyor ve güzel kılıyor. Aşırı duygusallığa ne gerek var öyle değil mi ? :)
Kahraman TAZEOĞLU'nun kalemine sağlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder